Ponad czterdzieści lat temu w programie kabaretu Tey usłyszeliśmy z ust Zenona Laskowika i Bohdana Smolenia niezapomniany dialog: “Tam wtedy rządził Ramzes i on miał brata. Nazywał się Kryzys. Ten Ramzes umarł. A Kryzys żyje”. Tom Kultura wobec kryzysu. Polska i świat pod redakcją Włodzimierza Kazimierza Pessela zawiera rozprawy i szkice, podzielone na tematyczne części: Pandemia i kultura, Orbity kryzysu, Imiona kryzysu: Od Sasa do Edypa, Perturbacje i duchowe niepewności. Nie przynoszą one prostych diagnoz i nie zawierają banalnych recept. Pokazują jednak w mikro- i makroskali różnorodne aspekty ludzkiego przeżywania i zmagania się z sytuacjami kryzysowymi. [Dariusz Rott]
Chyba słusznie martwimy się najbardziej o przyszłość życia kulturalnego. Bo gdy chodzi o sferę idei, to już od dekadenckich początków XX wieku, gdy w humanistyce rozważano problem zmierzchu zachodniej cywilizacji, wiadomo, że wszelkie kryzysy – jako okolicznośći zmiany paradygmatów – w ostatecznym rozrachunku okazują się żyznym podglebiem dla pożytecznych zmian i ożywienia intelektualnego. Kryzysy, owszem, burzą istniejące rutyny, aczkolwiek nie doprowadzają równocześnie do społecznej degrengolady. [Włodzimierz Karol Pessel]
Publikacja pochodzi z Serii Glogerowskiej.