Biografia zawodowa Władysława Paszkowskiego białostockiego konserwatora zabytków w fotografiach zapisana (1945-1972). Cz. 2 – Małgorzata Dajnowicz, Adam Miodowski

Władysław Paszkowski przybywając tuż przed zakończeniem wojny do Białegostoku i podejmując się pełnienia obowiązków Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków miał świadomość, że w pracy służb konserwatorskich po 1945 r. dokonać się będzie musiało przesunięcie środka ciężkości z ochrony zabytków na ich inwentaryzację pod kątem zniszczeń, a następnie na ich rekonstrukcję lub zabezpieczenie jako trwałych ruin. Stanęło przed nim nie łatwe zadanie ocalenia dziedzictwa kulturowo-architektonicznego przede wszystkim miasta nad Białą, jak też całego północnego Podlasia. W zderzeniu ze zmieniającymi się, jak w kalejdoskopie wizjami urbanistycznymi decydentów partyjnych realizował on (czasami metodą faktów dokonanych),przy współpracy ze Stanisławem Bukowskim odbudowę najcenniejszych zabytków w regionie. Pełnię determinacji w realizacji swojej zawodowej misji zademonstrował doprowadzając mimo oporu lokalnych władz do podjęcia w 1952 r. odbudowy miejskiego ratusza. Zasięg jego pracy objął również powiat łomżyński. Pomocne okazało się zdobyte jeszcze przed wojną w Wilnie doświadczenie w wykorzystaniu przy rekonstrukcji zabytków dokumentacyjnej fotografii konserwatorskiej.